Η Ε.Ε.Α.Ψ.Ε.Σ  σε συνεργασία με το ΚΕ.ΘΕ.ΣΥ. διοργανώνει την 1η  της Διημερίδα με θέμα:

Η Θεωρία Δεσμού από το Α ως το Ω:

    « Πώς η σχέση μητέρας-βρέφους επηρεάζει τις ενήλικες σχέσεις μας;»

Τη θεωρία του δεσμού, εισήγαγε πρώτος ο ψυχίατρος John Bowlby (1958) ο οποίος υποστήριξε ότι με τον όρο προσκόλληση, αναφερόμαστε στον ιδιαίτερο συναισθηματικό δεσμό που αναπτύσσεται μεταξύ του βρέφους και του προσώπου φροντίδας (κυρίως μητέρα) και ο οποίος αποσκοπεί στη διατήρηση της ασφάλειας και της επιβίωσης του βρέφους.

Το παιδί επιζητά την εγγύτητα και τη φροντίδα από το άτομο που το φροντίζει, ώστε να καταφέρει να κερδίσει την αίσθηση ασφάλειας που έχει ανάγκη και είναι η ανταπόκριση της μητέρας στις ανάγκες του, η οποία θα καθορίσει την δημιουργία ασφαλούς ή ανασφαλούς δεσμού προσκόλλησης του παιδιού που με τη σειρά του, θα επηρεάσει τον τρόπο με τον οποίο θα σχετίζεται αργότερα με τους ανθρώπους της ζωής του.

Αν για παράδειγμα, ένα παιδί, βίωσε αδιαφορία, απόρριψη, επίκριση ή δεν έλαβε την απαιτούμενη αγάπη, αποδοχή ή προσοχή και φροντίδα από τους γονείς, στην ενήλικη ζωή, φαίνεται πως με έναν ασυνείδητο τρόπο, θα τείνει να αναζητά το ερωτικό ενδιαφέρον από ανθρώπους οι οποίοι ταιριάζουν ή θυμίζουν τους γονείς του και το είδος Δεσμού το οποίο δημιούργησε με εκείνους, σε μια προσπάθεια να επεξεργαστεί το ψυχικό τραύμα που του είχε δημιουργηθεί, τότε.

Είναι ο ίδιος λόγος όπου ένα άτομο, το οποίο έχει βιώσει απόρριψη, επίκριση ή εγκατάλειψη, δυσκολεύεται να συνδεθεί με ένα άλλο άτομο το οποίο του παρέχει αγάπη, ασφάλεια και αποδοχή… συναισθήματα τα οποία δεν του είναι οικεία και με τα οποία δεν μπορεί να ταυτιστεί ώστε να συνδεθεί μαζί του..

Και κάπως έτσι, παρατηρώντας το μοτίβο των ερωτικών μας σχέσεων, μπορούμε να έχουμε μια εικόνα, του τύπου Δεσμού που είχαμε αναπτύξει με τους φροντιστές μας ή και το αντίστροφο. Ο τύπος δεσμού που τείνουμε να δημιουργούμε στην ενήλικη ζωή μας, φανερώνει κομμάτι του δεσμού που αναπτύξαμε τότε….

Άτομα τα οποία έχουν αναπτύξει ασφαλή τύπο προσκόλλησης με το πρόσωπο φροντίδας νιώθουν ευτυχισμένα στις ερωτικές τους σχέσεις, δείχνουν εμπιστοσύνη στον σύντροφό τους, είναι σταθεροί και αφοσιωμένοι στις σχέσεις τους και σπάνια ανησυχούν μήπως τους εγκαταλείψει ο σύντροφος τους.

Αντιθέτως, άτομα με ανασφαλή τύπο προσκόλλησης (αγχώδη/αμφιθυμικό τύπο προσκόλλησης) φαίνεται πως έχουν ακραίες συναισθηματικές εναλλαγές στις σχέσεις τους όπως π.χ υπερβολική ζήλεια ή εμμονή με τον σύντροφο τους, τον οποίο δύσκολα εμπιστεύονται, ενώ παράλληλα φοβούνται την συναισθηματική εγγύτητα και για αυτόν τον λόγο δείχνουν τις περισσότερες φορές συναισθηματικά απόμακροι.

Φαίνεται λοιπόν πως η θεωρία Δεσμού, προσέφερε μία άριστη γνώση γύρω από το θέμα της προσκόλλησης η οποία φάνηκε ιδιαίτερα χρήσιμη για να εξηγήσει όχι μόνο την ποιότητα δεσμού βρέφους – μητέρας αλλά και τη ποιότητα ερωτικού δεσμού μεταξύ δύο συντρόφων..