Όταν η παιδεραστία μιμείται το φλογερό έρωτα, η φυλακή τον παθιασμένο γάμο, οι χειροπέδες την τεκνοποιία, το στιγερό έγκλημα, το τραγικό συμβάν και ο υπεράνω φαντασίας διαστροφικός δολοφόνος το υπεράνω πάσης υποψίας επιτυχημένο κελεπούρι, δυστυχώς η θλίψη δε μιμείται απλά, αλλά ταυτίζεται με το φόβο! Κι ο φόβος με τη σειρά του φέρνει τη μοναξιά,

Και κάπου εδώ, τελειώνουν και οι φετινές πανελλήνιες εξετάσεις. Τέλος το διάβασμα, τα αυστηρά προγράμματα, τα φροντιστηριακά μαθήματα,οι προσομοιώσεις εξετάσεων, οι εξετάσεις οι ίδιες, το άγχος και η αγωνία. Η μήπως όχι;   Μήπως τώρα ξεκινάει μια άλλη αγωνία για τ ’αποτελέσματα, το πέρασα, δεν πέρασα, αν πέρασα σε ποια σχολή κι αν δεν πέρασα

«Ψυχούλα μου γλυκιά! Κοριτσάκι μου! Πόσο καλό και γλυκό πραματάκι είσαι! Μη μου φοβάσαι πια.. Δεν είσαι μόνη σου καλό μου, δεν θα σε  αφήσω ποτέ ξανά μόνη! Δεν φταις εσύ που οι άλλοι έφυγαν, δεν φταις που δεν σου εξήγησαν. Εσύ είσαι και ήσουν  πάντα ένα υπέροχο πλάσμα και αξίζεις μόνο αγάπη, χάδια αγκαλιές,