Είναι αγάπη αυτό τελικά;

– Φοβάμαι γιατί έχω πληγωθεί.
– Και εγώ έχω πληγωθεί… Kαι εγώ φοβάμαι… Όμως θέλω να πιστεύω πως μαζί σου όλα θα είναι αλλιώς.
– Μα οι πληγές μου είναι ακόμη ανοιχτές.
– Θα τις φροντίσω με αγάπη και χρειάζομαι και εσύ να αγγίζεις απαλά τις δικές μου…
– Όμως πολλές φορές μπορεί να γίνω ψυχρός… Προσπαθώντας να κρύψω την ευαισθησία μου… Μπορεί ο φόβος μου να με κάνει να σε προσβάλλω με τα λόγια μου, ώστε να φύγεις πριν να είναι αργά και δεν μπορώ να το αντέξω.
– Τότε εγώ θα κοιτάζω τα μάτια σου και θα βλέπω τον φόβο και την ευαισθησία της ψυχής σου… Και τότε θα σε σφίγγω στην αγκαλιά μου μέχρι το μικρό ευαίσθητο παιδί μέσα σου να νιώσει ασφάλεια.
– Όμως, φοβάμαι τις αγκαλιές.
– Τότε θα σε αγγίζω προσεκτικά και τόσο όσο είναι εντάξει για σένα.
– Και για πόσο πιστεύεις πως θα μπορείς να το κάνεις αυτό;
– Για όσο ο καθένας από μας αναζητά την αγκαλιά του άλλου για να αποκοιμηθεί.
– Κι όταν γεράσω και κάνω ρυτίδες; Όταν τα μαλλιά μου πέσουν… και η μέση μου πονάει το βράδυ; Τότε πιστεύεις πως θα με θέλεις ακόμη;
– Οι μόνες ρυτίδες που θα κάνεις μαζί μου θα είναι εκείνες που σχηματίζονται από το πολύ γέλιο στην διάρκεια της κοινής μας ζωής και γι’ αυτό θα αγαπάω κάθε ρυτίδα σου… Και όταν η μέση σου πονάει τα βράδια θα την χαϊδεύω με αγάπη και ο πόνος σου θα εξαφανίζεται…
– Κι όταν το βράδυ δεν μπορώ να κοιμηθώ;
– Τότε θα σου λέω παραμύθια για μαγεμένους πρίγκιπες με παγωμένη καρδιά και για όμορφες πριγκίπισσες που με την αγάπη τους, κατάφεραν να τους τη ζεστάνουν…
– Μερικές φορές όμως φοβάμαι τόσο πολύ που παθαίνω κρίσεις πανικού.
– Θα είμαι πάντα εκεί να σε κρατάω αγκαλιά… και να σου υπενθυμίζω πως είναι εντάξει να φοβάσαι που και που. Πώς επιτρέπεται να είσαι αδύναμος μερικές φορές και πώς σε λίγο θα περάσει και αυτό…
– Πιστεύεις πώς θα τα καταφέρω;
– Πιστεύω πως θα τα καταφέρουμε!
– Πώς μπορείς να είσαι τόσο αισιόδοξη;
– Μα όλα αυτά τα χρόνια, δεν έπαψα ποτέ να πιστεύω σε ΕΚΕΊΝΟΝ και στην αγάπη όπως Εκείνος μου την έχει μάθει.

Εκείνη την αληθινή αγάπη που μπορεί να διαλύσει κάθε σκοτάδι και φόβο.
Εκείνη την πραγματική αγάπη που θα με κάνει να σε αγαπώ ακόμη και όταν εσύ μπορεί να μη με αγαπάς πλέον…

Αλήθεια ποιο είναι εκείνο το κομμάτι του εαυτού σου, το οποίο έχει μάθει να αγαπάει τόσο ανιδιοτελώς και πραγματικά;

Μπορεί να είναι η εξέλιξη σου, η εμπειρία σου και οι γνώσεις σου για την αγάπη ή μπορεί να είναι εκείνο το μικρό εσωτερικό παιδί, το οποίο παρόλο που έχει μεγαλώσει έχει κρατήσει έντονη την ανάγκη του να αγαπά και να αγαπιέται;

Έλα μαζί μας σε ένα μοναδικό ταξίδι συνάντησης με Εσένα!

Βιωματικό Εργαστήριο ‘’Όταν συνάντησα Εμένα!’’