Η κακοποίηση δεν έχει μόνο ένα πρόσωπο. Δεν έχει ηλικία, ούτε φύλο. H κακοποίηση μπορεί να είναι μια αληθινή απειλή με πολλά πρόσωπα, τις περισσότερες φορές οικεία στο θύτη. Ο «κύκλος της βίας», μπαίνει σε λειτουργία σε όλες τις κακοποιητικές σχέσεις, οδηγώντας το θύμα σε παράλυση, παραίτηση και εν τέλει θυματοποίηση, κάτι που είναι και ο στόχος του κακοποιητή, προκειμένου να εξασφαλίσει την κάμψη της αντίστασής του. Έτσι, λοιπόν, οι επαναλαμβανόμενες οδυνηρές εμπειρίες κακοποίησης και το τραυματικό είδος του δεσμού με το θύτη – που ενδυναμώνεται σε περιόδους μεταξύ των περιστατικών, όταν ο θύτης είναι ήρεμος, στοργικός και απολογητικός – οδηγεί τα εκάστοτε θύματα σε παραλυσία, αίσθηση ανεπάρκειας και ανικανότητας υποστήριξης τού Εαυτού. Σε αυτή την κατάσταση της λεγόμενης «μαθημένης αβοηθησίας», τα θύματα έχουν την εντύπωση ότι δεν ασκούν κανένα έλεγχο στη ζωή τους, οπότε σταδιακά εγκαταλείπουν την ιδέα της ανεξαρτητοποίησης μέσω της φυγής. Μία υγιής διαπροσωπική σχέση χτίζεται με ενδιαφέρον και όρια και ΟΧΙ με βία και κακοποιητικές συμπεριφορές.