Κάτω από το πέπλο της μητέρας

Μερικές φορές, όταν γυρίζω πίσω, θυμάμαι τις γυναίκες της ζωής μας… εκείνες που έραβαν σιωπηλά, που μύριζαν σαπούνι και καμένο φαγητό, που είχαν πάντα κάτι να κάνουν και ποτέ χρόνο να ξεκουραστούν.

Τα χέρια τους ήταν κουρασμένα, μα η καρδιά τους άγρυπνη.

Έλεγαν λίγα, μα ένιωθαν πολλά..

Μας κοίταζαν με εκείνο το βλέμμα που έμοιαζε αυστηρό, αλλά αν το άντεχες λίγο παραπάνω, έβλεπες πίσω του κάτι τρυφερό.. έναν φόβο, μια έγνοια, μια αγάπη που δεν ήξερε να μιλά..

 

Οι γυναίκες αυτές, ζούσαν χωρίς επιλογές.

Η ζωή δεν τις ρώτησε τι ήθελαν,  απλώς τις έβαζε να αντέχουν.

Ξυπνούσαν νύχτα για να ζυμώσουν, δούλευαν ώρες χωρίς ανάσα, έκλαιγαν λίγο στα κρυφά και μετά σκουπίζονταν γρήγορα, μην τις δει κανείς.

Κι όμως, μέσα σε όλη αυτή τη σιωπή, αγαπούσαν βαθιά.

Αγαπούσαν με τρόπο σκληρό, πεισματάρικο, απόλυτο.

Αγάπησαν με ιδρώτα, με φόβο, με αγωνία για τα παιδιά τους.

Και για να αντέξουν, έκρυψαν τα συναισθήματά τους πίσω από δύναμη, γιατί έτσι πίστευαν πως θα μας κρατήσουν ασφαλείς.

Αν δεν δείξεις αδυναμία, έλεγαν, δεν θα πονέσεις.

Μα ο πόνος ζούσε μέσα τους, βουβός και πιστός, σαν σκιά που τις συντρόφευε παντού.

 

Έτσι έμαθαν να αγαπούν σιωπηλά.. Με κόπο.. με φροντίδα, με καθήκον..

Δεν μιλούσαν για συναισθήματα, δεν χάιδευαν εύκολα, δεν έλεγαν «σ’ αγαπώ». 

Μα έβαζαν φαγητό στο τραπέζι, κρατούσαν το σπίτι όρθιο, και μέσα σ’ αυτόν τον αγώνα, έκρυβαν όλη την αγάπη του κόσμου.

 

Κι ύστερα ήρθαμε εμείς.

Οι γυναίκες της γενιάς μας.

 

Πήγαμε σχολείο, σπουδάσαμε, εργαστήκαμε, φορέσαμε όνειρα που οι μανάδες μας δεν τόλμησαν ποτέ να φορέσουν και αρχίσαμε να θέλουμε κάτι παραπάνω από την απλή επιβίωση.. 

κάτι παραπάνω από εκείνο που είχε  μπορούσε να έχει, η δική μας μητέρα.

 

Θέλαμε να αγαπήσουμε αλλιώς, να ζήσουμε αλλιώς, να μη συμβιβαστούμε.. και δώσαμε αγώνα για αυτό.

Κι όμως.. μέσα μας, δεν έπαψε ποτέ να ηχεί εκείνη η παλιά φωνή:

«Μην κλαις»,

«Μην παραπονιέσαι»,

«Να είσαι δυνατή».

 

Κι έτσι γίναμε δυνατές.

Γίναμε ανεξάρτητες, μορφωμένες, ικανές.

Χτίσαμε καριέρες, στηρίξαμε σπίτια, σταθήκαμε μόνες μας στα δύσκολα.

Ομως,  μαζί με τη δύναμη, κάθε μία από εμάς,  κουβάλησε και το βάρος της δικής της, μητέρας.

Γιατί, παρ’ όλο που προχωρήσαμε, βαθιά μέσα μας υπήρχε πάντα εκείνη η εσωτερική φωνή που ψιθύριζε:

«Πρέπει να αντέξεις. Πρέπει να παλεύεις. Δεν πρέπει να λυγίσεις ποτέ».

 

Και έτσι.. χωρίς να το καταλάβουμε, συνεχίσαμε την αλυσίδα…

άλλοτε ασυνείδητα, άλλοτε λίγο πιο συνειδητά.

 

Ίσως γιατί, ήταν κι αυτός ένας τρόπος να συνδεθούμε μαζί της…  ψιθυριζοντας μεσα μας… 

           Θα σε κουβαλώ μέσα μου, μαμά… για πάντα..

Κι αυτός είναι ένας τρόπος να είμαι συνδεδεμένη μαζί σου.

 

Γιατί, στην ουσία, αυτό που γίνεται είναι πως 

παρόλο που δεν συμφωνώ με τον τρόπο σου, έχω ανάγκη να συνδέομαι μαζί σου.. έχω ανάγκη να νιώθω αυτή τη σύνδεση που δεν νιώσαμε ποτέ πραγματικά η μία με την άλλη.

 

Κι έτσι.. συνεχίσαμε μια αλυσίδα γυναικών που αγάπησαν δυνατά  αλλά κουρασμένα.

Που έμαθαν να δίνουν χωρίς να ζητούν.

Που ήξεραν να φροντίζουν τους άλλους, αλλά όχι πάντα τον εαυτό τους.

 

Και σήμερα είμαστε εμείς στην πρώτη γραμμή.

Οι γυναίκες που μάθαμε να ψάχνουμε τι μας έλειψε, που μπήκαμε σε θεραπεία, που διαβάσαμε για την προσκόλληση, που αρχίσαμε να βάζουμε όνομα στα συναισθήματά μας.

Είμαστε εκείνες που μπορούμε να πούμε:

«Η μαμά μου δεν ήταν ψυχρή. Ήταν μια γυναίκα ταλαιπωρημένη, πονεμένη, μπερδεμένη, εγκαταλειμμένη από αγάπη.

Έκανε ό,τι μπορούσε με όσα ήξερε. Μ’ αγάπησε με τον τρόπο που είχε μάθει να αγαπά.

 

Τώρα μπορούμε να την καταλάβουμε, να τη συγχωρήσουμε, και μαζί μ’ αυτή τη συγχώρεση να γιατρέψουμε και κάτι από τη δική μας πληγή.

 

Κι έτσι, κρατάμε τη σκυτάλη.

Προσπαθούμε να κάνουμε κάτι καλύτερο..

Να είμαστε πιο ανοιχτές, πιο διαθέσιμες, πιο τρυφερές..

 

Κι όμως.. καμιά φορά αναρωτιέμαι…

Μέσα σ’ αυτόν τον αγώνα για αυτοδυναμία, για ανεξαρτησία, για δύναμη,  μήπως κι εμείς μπερδευτήκαμε;

 

Μήπως παλεύοντας να τα προλάβουμε όλα, να νιώσουμε δυνατές και ανεξάρτητες,  φυλακιστήκαμε ξανά στους ίδιους ρόλους, απλώςαπο διαφορετική θέση;

 

 

 

Συμπλήρωσε ΕΔΩ την φόρμα ενδιαφέροντος 👇

 https://tinyurl.com/5ewhdapp