Βήμα 3: Απελευθέρωση από τις ενοχές (Αθήνα)

Τι ακριβώς είναι αυτό το λεγόμενο εσωτερικό παιδί τελικά; 
Τι σημαίνει αυτό το «να συναντήσω Εμένα;»,
Υπάρχει εσωτερικό παιδί μέσα μου;
Και αν τελικά αυτό το εσωτερικό παιδί, είναι όλα όσα μου συνέβησαν όταν ήμουν ακόμη μικρό, όσα με πλήγωσαν τότε…. Όσα βίωσα και με πόνεσαν..
Πως μπορώ να ξαναβρώ αυτό το παιδί; Πως μπορώ να το θεραπεύσω από αυτά τα επώδυνα συναισθήματα που έχει βιώσει στο παρελθόν;
Πως μπορώ να το μάθω να μη φοβάται;
Να μην έχει ανασφάλειες, να πιστεύει στον εαυτό του;
Να τον αγαπάει και να τον σέβεται;
Να μην αφήνει άλλους να τον υποτιμούν;

Όλα αυτά θα τα μάθουμε μαζί μέσα από μια αλυσίδα Βιωματικών Εργαστηρίων 4ων Βημάτων, όπου το κάθε ένα από αυτά θα είναι η εξέλιξη του επόμενου..

 

Βημα 1

Θεραπεύοντας το εσωτερικό μας παιδί

Βημα 2

Θεραπεύοντας τη σχέση με τους γονείς

Βήμα 3

Απελευθέρωση από τις ενοχές

Γιατί χρειάζεται να μάθουμε πως δεν είναι υποχρέωση μας, να είμαστε πάντα διαθέσιμοι για τους άλλους, ούτε να τους δίνουμε τα πάντα.
Γιατί χρειάζεται να κατανοήσουμε, πως όταν ήμασταν παιδιά, μάθαμε να προσπαθούμε συνεχώς, να ανταποκρινόμαστε στα πρέπει και τις προσδοκίες των γονιών μας, ώστε να μας αγαπούν …
και όταν δεν το καταφέρναμε, τότε μας έδειχναν με λόγια ή με πράξεις, πως δεν αξίζουμε, πως εμείς φταίμε που δεν είμαστε «σωστοί» όπως εκείνοι μας ήθελαν… που δεν είμαστε αρκετοί για εκείνους..
Και έτσι η αξία μας… η αξία που είναι αδιαμφισβήτητη και αδιαπραγμάτευτη για κάθε άνθρωπο, έγινε απόκτημα μέσα από επιτυχίες και ικανότητες.

Και έτσι μεγαλώσαμε, με αυτήν την τόσο λάθος πεποίθηση, η οποία πλέον μας κάνει να νιώθουμε ενοχές, κάθε φορά που δεν ικανοποιούμε κάποιον, που δεν κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε για κάποιον άλλον… προσοχή!!
Επαναλαμβάνω!!
όχι για εμάς, για κάποιον άλλον του οποίου προσπαθούμε να κερδίσουμε την προσοχή και την εκτίμηση, ακριβώς όπως κάναμε τότε που ήμασταν μικρά με τους γονείς μας.
Γιατί το μικρό παιδάκι που όλοι ήμασταν κάποτε, ήταν πολύ μικρό και δεν γνώριζε να πει τότε στους γονείς του, πως εγώ «είμαι μοναδικός, εγώ είμαι αρκετός ακριβώς όπως είμαι.. πως δεν χρειάζεται να πασχίζω και να υποφέρω για να με αγαπάτε και να πάψετε να με επικρίνετε, πως έπρεπε και οφείλετε να με αγαπήσετε ανιδιοτελώς, επιτέλους, ακριβώς όπως είμαι και γι’ αυτό που μπορώ!!!
Πως ίσως τελικά η ανικανότητα ανήκει σε εσάς τους ίδιους οι οποίοι φέρατε στον κόσμο ένα παιδί αλλά βάλατε όρια για την αγάπη του, η οποία θα έπρεπε να είναι αδιαμφισβήτητη και δεδομένη από έναν γονιό.»
Άραγε σε ποιον ανήκουν οι ενοχές τελικά;;

Αυτό θα κάνουμε λοιπόν στο Βήμα 3 θα παραδώσουμε σε καθέναν ότι του ανήκει και θα κρατήσουμε με τη σειρά μας, ότι είναι δικό μας…
και δικά μας είναι σίγουρα η αξία, το είναι μας, η αγάπη για τον εαυτό μας, η χαρά η λύπη, τα προτερήματα και όλα τα ελαττώματα μας… ναι όλα.. γιατί όλα αυτά τα ελαττώματα μαζί με τα προτερήματα φτιάχνουν τον υπέροχο εαυτό μας…

Και αφού πλέον, έχουμε εργαστεί με το μικρό παιδί μέσα μας, το έχουμε μεγαλώσει σωστά με αγάπη, αποδοχή στοργή και ασφάλεια…

Αφού έχουμε ξεριζώσει τις εσωτερικές επικριτικές φωνές των γονιών μας και αφού έχουμε μετουσιώσει ότι μας συνέβη σε εμπειρία, εφόδια και δύναμη…
Αφού έχουμε πλέον απελευθερωθεί από τις ενοχές, τα «πρέπει» και «μη» που δεν μας ανήκαν…. Τώρα ΝΑΙ!!!!
Είμαστε πλέον έτοιμοι να έλξουμε τον κατάλληλο σύντροφο….

Βημα 4

Έλκοντας τον κατάλληλο σύντροφο

 

Θα χαρώ να είσαι κοντά μας, σε αυτό το ταξίδι…

Θα χρειαστεί να έχεις μαζί σου
* Ένα καινούριο τετράδιο που θα είναι μόνο δικό σου και σε τέτοιο μέγεθος ώστε να χωράει στην τσάντα σου